Weg met de uitzendbureaus in het onderwijs!

Weg met de uitzendbureaus in het onderwijs ! Door: Arjo de Groot

Het probleem

Op de markt is een tekort aan leerkrachten, directeuren en IB-ers. In deze volgorde van ernst. Een groot tekort aan leerkrachten, een minder groot tekort aan directeuren en een nog minder groot tekort aan IB-ers. Uitzendbureaus springen hier gretig op in en bieden onderwijspersoneel aan tegen absurd hoge tarieven.

Balans in de discussie

Laatst had ik een conflict met mijn vrouw. Over het opruimen van mijn autosleutels als ik thuiskom. In ons hele leven is dit een betrekkelijk klein aspect. Toch kan dit kleine conflict immense vormen aannemen als we het groter laten worden dan nodig is en het gesprek niet werkelijk gaat waarover het moet gaan. Ik wil het leerkrachtentekort en de werkdruk absoluut niet hiermee vergelijken omdat bijna alle vergelijkingen mank gaan. Toch zit er wel een parallel in hoe groot en onzorgvuldig gesprekken kunnen worden als de emotie de overhand neemt. Ik vind delen van deze discussie uit balans en terwijl ik dit schrijf weet ik dat ik dat heel goed moet uitleggen, omdat anders iedereen over me heen valt. Dat toont op zichzelf weer de juistheid aan van voorgaande zinnen.

Wat gaat er dan fout in mijn beleving?

Laat ik beginnen met de uitzendbureaus die leerkrachten uit de markt weglokken met hoge beloningen en lage werkdruk. Los van dat zij iets doen wat het onderwijsveld en het ministerie blijkbaar niet voor elkaar krijgen, vind ik het maatschappelijk onverantwoord. Het vragen van enorm hoge tarieven voor het inhuren van deze interimleerkrachten, voelt als een extra schop tegen het zere been. Strikt vanuit commercieel oogpunt beschouwd, is dit een briljante constructie. Je lokt mensen weg uit hun banen. Daarop ontstaat een tekort. Dat tekort vul je op met diezelfde mensen maar dan tegen hogere tarieven. Het verschil is je winst als bedrijf. Laat ik het maar gewoon recht voor de raap zeggen: Ik irriteer me mateloos aan de onbeschaamdheid van deze bedrijven. Je kunt veroordelen wat ze doen, maar het gaat eigenlijk om wat er achter zit: hebberigheid. In mijn beleving zijn het vooral uitzendbureaus die dit gat in de markt ontdekt hebben en nu net doen of ze verstand van onderwijs hebben. Lage kwaliteit en hoge tarieven bekostigen bestickerde auto’s, mantelpakjes, en dure laptops. Onlangs hoorde ik een prachtige toespraak van Eric Corton. Hij bepleitte dat het volledig benutten van je vrijheid meestal zorgt voor onvrijheid bij de ander. Zijn pleidooi gaat over verantwoordelijkheid naar je omgeving. Daar is veel meer maatschappelijke wijsheid aan vast te knopen op dit moment, maar zeker in bovenstaand kader heel passend. Zijn toespraak is hier terug te luisteren https://www.youtube.com/watch?v=8QOby7jND1Y

Waar heb ik dan een probleem mee?

Ik heb een probleem met de ongenuanceerdheid in de discussie. Wij zijn zelf een detacheringsbureau voor schoolleiders en IB-ers in het primair en voortgezet onderwijs. We werken vanuit idealen op christelijke waarden gestoeld. Regelmatig scheert men ons,  zonder enige vorm van analyse,  over één kam met bedrijven die blijkbaar alleen op de eerste werkdag van de week werken (dit is een woordspeling, neem het niet al te serieus) en leerkrachten aanbieden tegen 200% van het tarief van wat een normale werknemer kost.

Waarom ageer ik daar tegen? Omdat wij, anders dan andere bedrijven, onze verantwoordelijkheid wel nemen. Ons uitgangspunt is “genoeg is genoeg”. Wij zien onze vrijheid niet alleen als een kans om te verdienen, maar ook om anderen te laten delen in die vrijheid, zoals kinderen in Peru.

Onze interimmers kosten gemiddeld  (op jaarbasis bij fulltime opdracht voor een directeur) 116% van de werkgeverslasten. Dat is inclusief BTW. 97% van dit bedrag zijn de kosten van de interimmer. 10% van onze marge gaat naar (kans)arme kinderen in Peru. Tenslotte gaan onze bedrijfskosten hier ook nog van af. Die houden we laag. We werken vanuit ons huis. Doen digitaal wat digitaal kan en werken met spullen die werken en niet te duur zijn. Daarbij komt dat je van ons een goede voordracht krijgt. We testen namelijk alle kandidaten; uitgebreid en we doen dat zelf. We wegen prijs/kwaliteit verhoudingen zorgvuldig af. Met interimmers die zich aanbieden voor hoge tarieven doen wij geen zaken. Want ook daarvoor geldt “genoeg is genoeg”. Als je daar niet achter kunt staan, moet je niet bij ons zijn.

Wellicht denkt u nu: Mooi verhaal, maar 116% is nog steeds meer dan 100%. Dat klopt. Daarvoor zijn we dan ook eigen risicodrager. Met andere woorden: huurt een werkgever ons in en is een interimmer ziek, dan betaalt de werkgever niets. Dat risico is helemaal voor ons. Blijkt de directeur die vervangen moet worden toch ineens snel te re-integreren, is de werkgever plotseling juridisch uit de brand of vindt de werkgever onverwacht toch een vaste directeur die snel kan beginnen? Geen probleem, maar dan is het risico voor de interimmer.

Daarnaast bieden we oplossingen op vragen die niet op een andere manier op te lossen zijn. Met andere woorden: er zal altijd een behoefte aan interimmers zijn.  Directeuren die plotseling uitvallen om wat voor reden dan ook, zware zorgscholen waar de IB-er onverwacht uitvalt. Ze zijn er en zullen er altijd zijn. Wij reageren razend snel met kwaliteit. Op dat probleem mag rustig een goede oplossing worden bedacht.

Verder zou je iets kunnen zeggen van onze ambitie om kansarme kinderen in Peru te ondersteunen. Dat is uw goed recht. Bedenk dan wel dat andere bureaus vaak nog duurder zijn en dat niet doen. Maar toch: het is een keuze.

Wat nu?

Ik ben niet veeleisend. Laat de discussie rustig losbarsten. Laten we deze discussie scherp voeren. Laat de maatschappelijke verontwaardiging hierover flink de kop op steken. Want het is terecht. Ik kom ook op voor mijn concullega’s en mezelf: Laten we de echte hebberige boefjes, hebberige boefjes noemen en niet alle bedrijven, ook die integer ondernemen, over één kam scheren.